خرید دیوان حافظ شیرازی با فالنامه (قطع وزیری)
انتشارات پیام عدالت در راستای حفظ آثار ادبی شاعران بزرگ ایرانی، دیوان حافظ شیرازی (همراه با فالنامه) را در انواع مختلف و در اندازه های متنوع، منتشر کرده است. کتاب دیوان حافظ شیرازی پیش رو، در قطع وزیری و به همراه قاب صندوقی است که به صورت نفیس به چاپ رسیده است. شما می توانید برای بررسی سایر آثار به بخش کتابهای نفیس مراجعه کنید.
درباره حافظ
شمس الدین محمد شیرازی، یکی از مشهورترین شاعران پارسی گوی قرن هشتم هجری و اهل شیراز است. نام او «حافظ» به معنای «کسی است که چیزی را از روی قلب می‌داند» و از آنجا که او کل قرآن را با شنیدن آیات از زبان پدرش، از حفظ بود، به این نام مشهور شد.
کتاب او یعنی دیوان حافظ برای هر ایرانی مقدس بوده و بودن آن در هر خانه ای از ضروریات است. حافظ یکی از شخصیت های مورد علاقه گوته شاعر بزرگ آلمانی بود و بسیاری از علما و بزرگان او را به عنوان سومین شاعر مشهور جهان می شناسند. در اشعارش، به ویژه غزلیات عرفانی که به آن شهرت دارد، معمولاً از عشق می گوید. مجموعه اشعار او «دیوان حافظ» چندین بار به انگلیسی ترجمه شده اما به ندرت ترجمه ها توانسته اند زیبایی و عرفان اشعار او را به تصویر بکشند.
ای گل خوش‌نسیم من بلبل خویش را مسوز کز سر صدق می‌کند شب همه‌شب دعای تو
محبوبیت حافظ در جهان
حافظ در زمان حیاتش با تقلید شاعران فارسی زبان و داشتن پیشنهادهای حمایت، در سراسر جهان اسلام از بغداد تا هند مورد تحسین قرار گرفت. کتابخانه های بسیاری از کشورهای دیگر به جز ایران مانند آذربایجان، ارمنستان و گرجستان دیوان حافظ را در گنجینه کتب خود موجود دارند. آثار او برای اولین بار در سال 1771 توسط ویلیام جونز به انگلیسی ترجمه شد و مدت‌ها بعد، آثار حافظ بر نویسندگان غربی مانند ثورو، گوته، و رالف والدو امرسون اثر گذاشت.
از دهه 1940 تلاش‌های علمی مستمری توسط مترجمانی مانند مسعود فرزاد، قاسم غنی و سایر اندیشمندان، برای احراز اعتبار آثار او و حذف خطاهای ارائه‌شده توسط نسخه‌برداران صورت گرفته است. اگرچه شعر حافظ متاثر از اسلام است، اما هندوها، مسیحیان و سایر ادیان و مذاهب نیز برای اشعار او احترام بسیاری قائلند.
سبک شعری حافظ
این سؤال که آیا آثار او باید به معنای واقعی کلمه، عرفانی است یا عاشقانه بارها مورد تحلیل محققان شرقی و غربی بوده است. از یک سو، برخی از دوست داران غربی او، مانند ویلیام جونز، او را به غزلسرای معروف اروپایی پترارک، که در وصف عشق می سراید، شبیه می دانند. دیگرانی مانند ویلبرفورس کلارک، اشعار او را صرفاً از دسته عرفان تعلیمی به شیوه مولانا می‌دانستند، دیدگاهی که پژوهش‌های مدرن آن را رد کرده است.
این دوگانگی از آنجا ناشی می‌شود که در اوایل تاریخ ادب فارسی، عرفا معتقد بودند که در شعر بهتر از نثر می‌توان به امر ناگفتنی پرداخت. در سرودن اشعار با محتوای عرفانی، هر کلمه و تصویری را با لحن عرفانی آغشته می کردند و از این طریق باعث می شدند که عرفان و غزل اساساً در یک سنت واحد جمع شوند. در نتیجه، هیچ شاعر پارسی قرن هشتم نمی‌توانست شعری غنایی بنویسد، بدون اینکه طعم عرفانی که خود واژگان شعری بر آن تحمیل شده بود، نداشته باشد. در حالی که برخی از شاعران مانند عبید زاکانی با سرودن طنز سعی در فاصله گرفتن از این سنت عرفانی- غنایی در هم آمیخته داشتند، حافظ از این آمیختگی استقبال کرد و از آن رونق گرفت. دبلیو ام تاکستون در این باره گفته است که حافظ «ترکیبی نادر از عشق انسانی و عرفانی را به طور متعادل به هم آمیخته است»
یکی از آرایه های ادبی که حافظ بیشتر به آن شهرت دارد (و یکی از سخت ترین مراحل در ترجمه آثار اوست) ایهام یا استعاره است. بنابراین کلمه‌ای مانند گوهر که می‌تواند هم به معنای «ذات، حقیقت» و هم به معنای «مروارید» باشد، هر دو معنا را به یکباره به خود می‌گیرد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.